رسم

رسم ما ایرانی ها است.

وقتی می خواهیم کسی را از عزا در بیاوریم،

برای او لباس می بریم.

...

پروردگار!

پس از دو ماه عزاداری،

بر قامت امام عصر ما لباس فرج،

و بر تن ما لباس تقوا بپوشان.

شاه پناهم بده...

در خراسان یافتم ای آنکه می گفتی مرا

بر زمین پبدا نخواهی کرد ماه خویش را..

پی نوشت : آقا طلبید و راهی خراسانم...

جرم کمی نیست!

بر ویرانه های خانه ی سوخته ات،

کشتن خانواده ات هیچ غمی نیست.

اشکانت بیهوده است چون

زجه های مادرت که کنار،

فریاد پدرت هم هیچ،

گوش های ما نمی شنود...

بدان

و باز هم بدان

مسلمانی و این جرم کمی نیست...

بغض دل نوشت: مرگ بر صهیونیست.

خون دل نوشت: شیطان سزاوار تر از تو یهود است،شیطان لعن الهی شد از بهشت و رحمت خدا رانده؛اما تو لعن الهی و از زمین و زمان رانده...

لطف خدا

لطــف خـــــــدا به مـــــردم دنیــــا ارائــه شـد
یکــــباره شــــوره زار زمیـــــن باغ لالــــه شـد
پـس کوچــه هــای خاکی مشهد پر از شعف
خورشید شهر خامنه هفتاد و پنج ساله شـد

سقاخانه

حسادت می کنم،

به کبوتران سپید بال جلد حرمت

که با قطره آبی از سقاخانه

روزه باز می کنند.

حسودم دگر...

شهید زنده ...

خدایا دیگر طاقت ندارم ...

یا شهیدم کن یا دیگر این دنیا طعمی ندارد!

نه شهیدم مکن! بگذار در هر سپیده  با اخا ادرک اخاک عباس علیه السّلام چشم بگشایم

و دیده به رویش برگردانم ولی باز هم اورا نبینم.

من که نوری در دیده ندارم ! گوشی برای شنیدن ندارم آقا ...

تا که هستم هر نفسم را برای این ولایت می دهم!

چهارم شعبان - سالروز ولادت علمدار کربلا علیه السلام و روز جانباز

گرهی باز می شود

هر گرهی باز می شود.

گاهی یک گره با دندان باز می شود ...

گاهی با دست ... 

گاهی با دل ...

ولی امان از آن گرهی که به دست بی دست باز می شود ...